برای پاسخ به این پرسش و به قصد مصاحبه با استالین به مسکو سفر می کند و داستان فیلم حول شجاعت آقای جونز در جستجو و افشای حقیقت، شکل می گیرد.
فیلم با نمایش شخصیت جورج اورول در هنگام نوشتن داستان مزرعه حیوانات آغاز می شود، داستانی جاودانه که شاید جورج اورول، نام صاحبِ مرزعه‌ی آن را به افتخارِ گرت جونز، آقای جونز نهاده است.
از جمله شخصیت های دیگری که در فیلم با آن برخورد می کنیم "والتر دورانتی" خبرنگار روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز است که در مسکو کار می‌کرد. او در گزارش‌هایی که از مسکو ارسال می‌کرد به تطهیرِ جنایاتِ پدرِ مهربانِ کارگران جهان [استالین]، می‌پرداخت و بابت همین گزارش‌های دروغش جایزه معتبر "پولیتزر" را نیز دریافت کرد.
شاید یکی از دلایل مهمی که جنایات کمونیست‌ها در روسیه و همین‌طور در دیگر کشورهای جهان به اندازه جنایات نازی‌ها بازتاب منفی نداشته است وجود روزنامه‌نگارانی مانند دورانتی است.
"آن اپل باوم" نویسنده و عضو هیات تحریریه روزنامه واشنگتن پست که کتاب "گولاگ؛ تاریخ اردوگاه‌های کار شوروی» او بسیار خواندنی است در مورد اینکه جنایات کمونیست‌های شوروی در جهان آن‌چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته در مصاحبه‌ای می‌گوید:
"در سرتاسر دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، بخشی از چپ‌های غربی مبارزه می‌کردند تا اردوگاه‌ها را تبیین کرده و برخی اوقات توجیه کنند...بی‌پرده بگویم، جنایاتِ استالین هنوز همان واکنش غریزی در غرب، مثل جنایات هیتلر را برنمی‌انگیزد...هیچ دوربین تلویزیونی تاکنون از اردوگاه‌های شوروی یا قربانیان آنها فیلم برداری نکرده است؛ کاری که در پایان جنگ دوم در آلمان انجام شد. نداشتن تصویر، یعنی اینکه چنین موضوعی در فرهنگ تصویرمدارِ ما، واقعا وجود نداشته است."
فیلم آقای جونز، محصول 2019 و به کارگردانی خانم آگنیشکا هولاند، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس زن اهل لهستان است. فیلم‌نامه این فیلم نیز توسط آندریا چالوپا، روزنامه‌نگار اکراینی‌تبار نوشته شده است.
