ولی متأسفانه درآمد کشاورزان و دامداران به‌دلیل برخی مشکلات موجود در بازار و نیز نوسان قیمت‌های بازار به میزان ذکرشده رشد نکرد.
مسئله نوسان قیمت و بی‌ثباتی قیمت نهاده‌ها امکان پیش‌بینی را از کشاورز سلب و علاوه بر افزایش هزینه تولید حاشیه سود را برای دلالان بیشتر کرده است.
وزیر جهاد کشاورزی بارها تأکید داشته که قیمت نهاده‌ها و محصولات کشاورزی باید زودتر پیش‌بینی شود. چرا که در صورت تأخیر در اعلام، کشاورز از دو مؤلفه اصلی آسیب می‌بیند. یک برنامه‌ریزی برای تولید و پیش‌بینی از درآمد سال بعد که عدم رعایت زمانی برای این دو مورد کشاورز را در تولید به مشکل خواهد رسانید.
اینها مشکلاتی است که شاید به ظاهر ولی در اصل می‌تواند ریشه تولید در بخش کشاورزی را بخشکاند.
برنامه‌ریزی و تقویت در بخش کشاورزی از مؤلفه‌هایی به‌شمار می‌آید که می‌تواند حیات این بخش را با توجه به سایر مشکلات موجود در کشور تضمین کند. به‌تازگی بحث شدید تحریم‌ها بر علیه ایران از سوی غربی‌ها رنگ و لعاب جدید به خود گرفته است. به طوری که با تحریم نفت می‌خواهند کشور را از مسیر تولید و خودکفایی خارج کنند.
آثار احتمالی تحریم اقتصادی در بخش‌های مختلف اقتصادی بر هیچ‌کس پوشیده نیست. بخش کشاورزی نیز از حوزه‌های بسیار حساس به‌شمار می‌آید که امینت غذایی توده مردم در گرو آن است.
همواره صحبت از حمایت دولت از بخش کشاورزی در میان است و خواهان شدت این نوع حمایت‌ها هستند. ولی به‌نظر کارشناسان، حمایت از بخش تولید محصولات کشاورزی باید به‌گونه‌ای باشد که نتیجه آن تولید کالاهای استراتژیک باشد، نه تولیدات در حد نیاز مصرفی کشور کشور...
برای بی‌تأثیر شدن تحریم‌ها، حضور تولیدات کشاورزی در بازارهای جهانی و رقابت‌پذیر بودن با سایر محصولات کشاورزی از سراسر جهان یعنی شکست تحریم...
از این رو حمایت دولت به‌گونه‌ای که چراغ سبزی برای کشاورز و افزایش بهره‌گیری درست از یارانه‌های پرداختی و سطح زیر کشت، می‌تواند علاوه بر عبور از گذرگاه تحریم، حضور در بازارهای جهانی را تضمین کند.
برنامه‌ریزی در تولید محصولات کشاورزی به‌گونه‌ای که دولت با تدابیر ویژه و استراتژیک خود می‌تواند از زمین‌های زیر کشت به‌نوعی استفاده کند که علاوه بر تأمین مایحتاج داخل، از تولید محصولات استراتژیک برای حضور در بازارهای جهانی نیز غافل نماند.
حال با توجه به اینکه تا سال 2050 تولید غذا در کشورهای در حال توسعه باید دو برابر شود تا جوابگوی تغذیه جمعیت رو به رشد باشد و نیز با تغییرات مهمی که در دهه‌های اخیر در جهان رخ داده و چالش‌های موجود در مقوله غذایی جدی‌تر و نگران‌کننده شده، بخش کشاورزی در ایران تنها 31 درصد از تولید خالص داخلی را بر عهده دارد. این یعنی زنگ خطر....
افزایش تقاضای مصرف در کشور در برابر افزایش جمعیت، تشدید تحریم‌های غرب علیه ایران از یک سو و برنامه پنجم توسعه نگاهی عالمانه برای ارتقاء تولید در بخش کشاورزی است.
وقتی در نظر گرفته شده است که در برنامه پنجم توسعه باید ایران در تولید محصولات دامی جهان به جایگاه والایی دست یابد و رتبه 25 در تولید گوشت گوسفند، رتبه 21 در تولید شیر، رتبه 31 در تولید گوشت گاو، رتبه نهم در تولید گوشت طیور، رتبه 11 در تولید عسل دستیابی به مراتب عالی‌تر در زمینه‌های متفاوت کشاورزی و دامپروری، دیگر نمی‌توان تنها به مقوله حمایت دولت توجه داشت. چراکه در چنین شرایط خاص هر کشوری نیازمند تدبیری منطقی است، به طوری که ارتقاء بهداشت همگانی و امنیت و سلامت غذا و از سوی دیگر بحث رقابت با سایر کشورها حرف اول را می‌زند و این تنها حمایت را نمی‌خواهد، بلکه تدبیر و دوراندیشی در مرحله نخست جای دارد.
تبدیل تهدیدها به فرصت‌ها معنی خاص خود را دارد که در بخش کشاورزی و دامپروری با توجه به تجربه‌های موفق ایرانی‌ها در عرصه تحریم می‌تواند راه‌گشای مسیری مطمئن برای رسیدن به اهداف ارتقاء تولید و قطع وابستگی باشد./
بهنام راد
